اين نامه را امام از سرزمين «حاضرين» هنگام باز گشت از «صفين» به او نوشته است.

(اين نامه‏اى است) از پدرى فانى، معترف به سختگيرى زمان، كه آفتاب عمرش رو به غروب است، و خواه ناخواه تسليم گذشت دنياست، هم او كه در منزلگاه پيشينيان سكنى گرفته، و فردا از آن كوچ خواهد كرد به فرزندى آرزومند، آرزومند چيزى كه هرگز بدست نمى‏آيد، و در راهى گام مى‏نهد كه ديگران در آن گام نهادند و هلاك شدند به كسى كه هدف بيماريها است، گروگان روزگار، در تير رس مصائب، بنده دنيا، بازرگان غرور، بدهكار و اسير مرگ، هم پيمان اندوهها، قرين غمها، آماج آفات و بلاها، مغلوب شهوات، و جانشين مردگان

4 ـ توصيه به كارگزاران خود در ترك خودكامگي و ديكتاتوري

امام علي عليه‏السلام، به مأموران و كارگزاران خود دستور مي‏دهد كه در محدوده‏ي مسؤوليت خويش، از خودرأيي و خودكامگي كه حاصل كبر و غرور و خودپسندي است، دوري كنند. اين دستور به معني باز كردن گوش كارگزاران براي شنيدن سخنِ منتقدان و مخالفان است كه نتيجه‏ي آن، تساهل سياسي، به معنيِ رعايت حقِ مخالف در مخالفتِ خود با حاكمان جامعه خواهد بود. امام علي عليه‏السلام در نامه‏ي 53 نهج البلاغه، خطاب به مالك اشتر چنين مي‏فرمايد:

4 ـ حقوق بازنشستگي براي مرد نصراني

پيرمردي نصراني و نابينا در كنار كوچه مي‏ايستاد و گدايي مي‏كرد. مسلمانان نيز به او ترحم كردند و چيزي به عنوان صدقه به او مي‏دادند. روزي اميرمؤمنان عليه‏السلام از آن كوچه گذر مي‏كرد. پيرمرد نصراني را ديد و پرسيد: اين مرد كيست؟ گفتند: يا علي! اين مرد نصراني است.

1-اهمیّت حکمت:

امام علیه السلام در باب اهمیّت حکمت فرمود:" خداوند بیامرزد مردی را که حکمتی را بشنود وآن را در یابد ،به هدایت فر اخوانده شود وبه آن نزدیک گردد ".[1]

 اقسام عدالت

 پس از بررسي اين موضوع که عدالت در ضمن برخورداري از اهميت فوق العاده نه اولين اصل در برقراري روابط بين انساني است نه آخرين آنها، در اين جا به بررسي انواع عدالت در مقام اجرا و تحقق خارجي و زواياي آن پرداخته و آنرا در سه بخش  مورد بحث و بررسي قرار خواهيم داد:  عدالت در برخورد مردم با یکدیگر(عدالت اجتماعی)- عدالت کارگزاران با مردم(عدالت سیاسی)- عدالت رهبران با کارگزاران حکومت(عدالت اداری)