امام علی (ع) و نامه ی  او  به معاویه :

زمانی که امام به خلافت رسید بر آن شد تا عبدالله بن عباس را به حکومت شام بفرستد.

نامه ای به معاویه نوشت و در آن ضمن آگاه کردن او از این که مردم بدون مشورت او عثمان را کشتند ، اما اکنون از روی مشورت و اجتماع او را به خلافت انتخاب کرده اند ، از او خواست تا همراه اشراف شام به مدینه بیاید – معاویه پاسخی به نام امام نداد و تنها نامه سفیدی را که در آن نوشته شده بود: از معاویه به علی بن ابی طالب ، برای آن حضرت فرستاد کسی که نامه را آورده بود به حضرت گفت که از طرف مردی می آید که  معتقدند تو عثمان را کشته ای و جز بر کشتن تو رضایت نمی دهند؟[1]

مقدمه

مقاله ی پیش رو حاوی مسأله ی مهم تاریخی سیاسی در زمان حکومت امام علی (ع) می باشد و آن مسأله جنگ صفین می باشد ، شاید از جهات مختلف بتوان اهمیت این موضوع را بیان کرد ، از جمله اینکه زندگی معصومین به خصوص امام علی (ع) سراسر درس و عبرت می باشد ؛ قرآن عظیم به خاطر اهمیتی که به حق برای این بزرگواران – در تحولات تاریخ و تمدن بشر قائل است ، بخشی از آیات خود را به تبیین موضعگیری و تلاشهای شبانه روزی آنان اختصاص داده و در این زمینه نکات بسیار ارزنده ای را یادآور شده ؛ « لقد کان فی قصصهم عیرة  لأولی الألباب »

-      در داستان های آنان برای خردمندان عبرتی است.[1]