پیام غدیر چیست؟

پیام غدیر این است که امامت یکی از دو رکن اساسی اسلام است (رکن اول قرآن است). منهای امامت قانون اسلام به درستی اجرا نمی شود و مردم در صراط مستقیم قرار نمی گیرند. نبوت با امامت تکمیل می شود.

برگرفته از کتابی به همین عنوان نوشته

"محمد خاقانى"

جهات اهمیت خطابه ی غدیر:

در تاریخ رسالت پیامبر (صلی الله علیه و اله و سلم) فقط یک حکم است که با مقدمات مفصل در مکانی خاص و در اجتماعی عظیم به صورت خطابه ای بیان شد و خبر آن به همه رسید. امام باقر )علیهالسلام(  اصول کافی ج2 ص21 «هیچ حکمی مثل ولایت در روز غدیر اعلام نشده است».

وَ لَقَدْ مَكَّنَّا هُمْ فيمَآ اِنْ مَكَّنَّكُمْ فِيهِ وَ جَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَ أَبْصَارًا وَ أَفْئدَةً فَمَآ أَغْنَى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لآ أَبْصَارُهُمْ وَ لآ أَفئدَتُهُم مِنْ شئ إًِّذْ كَانوُا يَجْحَدوُنَ بِأَيَاتِ اللَّهِ وَ حَاقَ بِهِمْ مَا كَانوُا بِهِ يَسْتَهْزِؤنَ؛

و به آن قوم (عاد) تمكين و قوّتى داديم كه شما امّت را چنان نيروى بدنى نداديم وبا آنكه بر آنها گوش و چشم و قلب مدرك قرار داديم، هيچ اين قواى مدركه‏ آنها را از عذاب نرهانيد. بدينجهت كه آيات خدا را انكار مى‏كردند و آنچه را كه استهزا كردند به آنها فرارسيد.

امام علی (ع) و نامه ی  او  به معاویه :

زمانی که امام به خلافت رسید بر آن شد تا عبدالله بن عباس را به حکومت شام بفرستد.

نامه ای به معاویه نوشت و در آن ضمن آگاه کردن او از این که مردم بدون مشورت او عثمان را کشتند ، اما اکنون از روی مشورت و اجتماع او را به خلافت انتخاب کرده اند ، از او خواست تا همراه اشراف شام به مدینه بیاید – معاویه پاسخی به نام امام نداد و تنها نامه سفیدی را که در آن نوشته شده بود: از معاویه به علی بن ابی طالب ، برای آن حضرت فرستاد کسی که نامه را آورده بود به حضرت گفت که از طرف مردی می آید که  معتقدند تو عثمان را کشته ای و جز بر کشتن تو رضایت نمی دهند؟[1]

1-اهمیّت حکمت:

امام علیه السلام در باب اهمیّت حکمت فرمود:" خداوند بیامرزد مردی را که حکمتی را بشنود وآن را در یابد ،به هدایت فر اخوانده شود وبه آن نزدیک گردد ".[1]

مقدمه

مقاله ی پیش رو حاوی مسأله ی مهم تاریخی سیاسی در زمان حکومت امام علی (ع) می باشد و آن مسأله جنگ صفین می باشد ، شاید از جهات مختلف بتوان اهمیت این موضوع را بیان کرد ، از جمله اینکه زندگی معصومین به خصوص امام علی (ع) سراسر درس و عبرت می باشد ؛ قرآن عظیم به خاطر اهمیتی که به حق برای این بزرگواران – در تحولات تاریخ و تمدن بشر قائل است ، بخشی از آیات خود را به تبیین موضعگیری و تلاشهای شبانه روزی آنان اختصاص داده و در این زمینه نکات بسیار ارزنده ای را یادآور شده ؛ « لقد کان فی قصصهم عیرة  لأولی الألباب »

-      در داستان های آنان برای خردمندان عبرتی است.[1]